Afwachten ... in spanning

Afwachten ... in spanning

Vannacht lag ik weer te malen. Bed uit en de GABA innemen!
Moe word ik wakker, het nachtelijk scrollen op de telefoon is ook niet goed, maar geeft wel afleiding.
Gisteren 2x gebeld of de uitslag van het lab al bekend was, helaas nog niets binnen. Vandaag zie ik weer regelmatig bloed bij de urine, en de pijn rechts in mijn zij, onder in mijn buik is knap irritant aanwezig. Net zoals weken voor de uro-sepsis. Bezorgd ben ik zeker, maar ik probeer door te gaan.

Zondag met een vriend rondje Flevoland gereden. Thee heeft hij dan al meegenomen, gezien ik vanwege de corona nergens naar binnen mag. Mijn warme waterdichte jas en laarzen aan, in de auto gebruik in mijn warme vest. Heerlijk om me heen kijken en gezellig kletsen. Af en toe vraag ik waar we zijn, of verteld de vriend over de omgeving.
Hij stelt voor dat we de volgende keer rondje Markermeer gaan doen. Bijzonder want dat staat/stond op mijn bucket-list. Ik reageer dan ook enthousiast.

Daarna gaan we bij zijn boot kijken. Hij vraag of ik hoogtevrees heb, nee, ik klim de ladder op maar vind het toch erg hoog. Gezien de fysiotherapeut mijn rugwervels weer recht aan het zetten is, durf ik de zwaai met mijn been niet te maken en besluit er van af te zien. Wel jammer, want ik zou het leuk gevonden hebben de boot van binnen gezien te hebben. Nou ja, dan wordt het als de boot weer in het water ligt.
Hij zet me 'thuis' af, zegt ga jij gauw eten, ik ga niet mee naar binnen thee drinken, jij moet eten.
Het was een fijne dag. 

Kerst komt eraan, ik heb het moeilijk gezien de woonsituatie, ik mis Isaiah ontzettend. Mijn zoon en enkele vrienden die mijn adres weten komen af en toe langs. Dat een huisgenootje corona had, gaf extra spanning, natuurlijk komt er dan niemand. Vandaag komt mijn lieve jongste zoon misschien.
Ik ben moe, ontzettend moe.

Fotograferen is hetgeen dat me door deze periode heen helpt. Eerst zo maar even wat eten, slapen/rusten en eind van de middag voor zonsondergang ga ik weer het bos in fotograferen.

Ondertussen blijf ik visualiseren een leuk huisje op de hei!

Laat ik gisteren nu een vakantiepark gezien te hebben, waar gedoogd wordt te wonen. Met hele leuke huisjes, enigszins betaalbaar lijkt het. Informeren maar, vooral visualiseren, vragen en hopen ...

Onderwijl krijg ik een appje, een andere goede vriend krijgt zijn anti kraak boerderij, wat een absurde tijd leven we toch in, ik laat hem weten dat zodra hij de sleutel krijgt ik langs kom. Hij heeft allerlei plannen voor de tijd die hij daar mag doorbrengen, benieuwd wat het gaat brengen.

Ondertussen afgelopen weekend bij een vriendin en haar vriend langs geweest. Ze zitten in het weekend op een recreatiepark in de buurt. Heerlijk de hele zaterdag geweest, blijven eten, samen koken, gezellig kletsen over 'vroegere tijden'. In het donker rijd ik terug, iets wat ongemakkelijk. De 'nieuwe' goede vriend zou ik appen als ik weg zou gaan. Natuurlijk zou ik zowel de goede vriendin waar ik geweest was en de nieuwe goede vriend appen als ik 'thuis' was. Onderweg zag ik allerlei leuke foto punten, ik durfde echter niet in mijn eentje uit te stappen en had geen statief bij me, helaas dus. 

Huisgenootje kwam ik tegen met wandelen/fotograferen, we lopen nog een stukje samen. 'Thuis' klopt ze aan of ik kan helpen de kerstboom op te halen. Ik ben moe, net aan de thee, pijn maar ga toch maar mee, het is niet zo ver toch! Het was teveel, nog steeds ga ik mijn grenzen over.

Voor buitenstaanders lijk ik nu eenmaal niet ziek ...